Մի՛ դիցէ տէր իմ զսիրտ իւր ի վերայ առն ժանտի Նաբաղայ. զի ըստ անուան նորա եւ ինքն է. Նաբաղ անուն նորա, եւ անզգամութիւն ընդ նմա. եւ ես աղախին քո ոչ տեսի զմանկունս քո զոր առաքեցեր։
Եւ բարձ զվնաս աղախնոյ քո. զի առնելով արասցէ Տէր տեառն իմում տուն հաւատարիմ. զի զպատերազմ տեառն իմոյ Տէր՝՝ պատերազմի, եւ չարութիւն մի՛ երբեք գտցի ի քեզ։