Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի՝՝, եւ ահա այր եհաս ի բանակէ զօրուն Սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հող զգլխով իւրով. եւ եղեւ ի մտանել նորա առ Դաւիթ, անկաւ յերկիր եւ երկիր եպագ նմա։
Եւ աղաղակեաց Աքիմաաս եւ ասէ ցարքայ. Ողջոյն է։ Եւ երկիր եպագ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր եւ ասէ. Օրհնեալ է Տէր Աստուած քո, որ փակեաց զարս ատելիս քո՝՝ որ ամբարձին զձեռս իւրեանց ի վերայ տեառն մերոյ արքայի։
Եւ եկն Մեմփիբոսթէ որդի Յովնաթանու որդւոյ Սաւուղայ առ արքայ Դաւիթ, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց եւ երկիր եպագ նմա։ Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Մեմփիբոսթէ։ Եւ ասէ. Աւասիկ եմ ծառայ քո։
Եւ եղեւ ի գնալն նորա, յորդորեաց զնա Գոդոնիէլ խնդրել ի հօրէ իւրմէ ագարակ. եւ տրտնջեաց եւ աղաղակեաց յիշոյ անտի, եւ ասէ. Յերկիր հարաւոյ ետուր զիս՝՝։ Եւ ասէ ցնա Քաղէբ. Զի՞ է քեզ։
Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։