ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 25:21 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
21 Եւ ասէ Դաւիթ. Զուր ուրեմն պահեցի զամենայն ինչ Նաբաղու յանապատի անդ, եւ ոչ խուեցաք առնուլ յամենայնէ որ ինչ էր նորա եւ ոչ ինչ. եւ հատոյց ինձ չար երախտեաց իմոց։
Եւ իբրեւ ելին ըստ քաղաքն, եւ չէին մեկնեալ ի բաց, ասէ Յովսէփ ցհազարապետն իւր. Արի՛, պնդեաց զհետ արանցն, եւ հասցես նոցա, եւ ասասցես ցնոսա. Զի՞ է զի հատուցէք չար փոխանակ բարեաց։
Իցէ՞ թէ հատուցանիցի չար փոխանակ բարւոյ. զի խորհեցան ի միասին բանս զանձնէ իմմէ, եւ զտանջանս իւրեանց թաքուցին՝՝. յուշ լիցի քեզ ի կալն իմում առաջի քո, խօսել վասն նոցա բարութիւն, դարձուցանել զսրտմտութիւն քո ի նոցանէ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցարսն իւր. Ածէք ընդ մէջ իւրաքանչիւր զսուր իւր։ Եւ ածին ընդ մէջ այր իւրաքանչիւր զսուսեր իւր. ած ընդ մէջ եւ Դաւիթ զսուր իւր. եւ ելին զհետ Դաւթի իբրեւ արք չորեքհարեւր, եւ երկերիւրն եւս անդէն նստան առ կարասին։
Եւ արդ աւասիկ լուայ եթէ կտուրք են հօտից քոց որ ընդ մեզ էին յանապատի աստ՝՝, եւ ոչ արգելաք զդոսա, եւ ոչ խուեցաք զդոսա եւ ոչ իւիք զամենայն աւուրս որչափ եւ էին ընդ մեզ ի Կարմեղոս։