ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 25:17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
17 Եւ արդ գիտասցես եւ տեսցես զինչ գործեսցես. զի վճարեալ է չարութիւն ի վերայ տեառն մերոյ, եւ ի վերայ ամենայն տան նորա. եւ նա այր ժանտ է, եւ ոչ գոյ խօսել ընդ նմա։
Եւ եմուտ Գադ առ Դաւիթ, եւ պատմեաց նմա եւ ասէ ցնա. Ընտրեա քեզ լինել, եթէ եկեսցէ սով զերիս ամս յերկիր քո, կամ զերիս ամիսս փախչել յերեսաց թշնամեաց քոց եւ լինիցին հալածել զքեզ, կամ լինել զերիս աւուրս մահ յերկրի քում. եւ արդ ծանիր եւ տես զի՛նչ պատասխանի տաց առաքչին իմոյ։
եւ նստուցէք երկուս արս որդիս անօրինաց հանդէպ նորա, եւ վկայեսցեն զնմանէ եւ ասասցեն, թէ՝ Օրհնեցեր զԱստուած եւ զարքայ. եւ հանցեն զնա եւ քարկոծեսցեն, եւ մեռցի։
Եւ եկին երկու արք՝ որդիք անօրինաց, եւ նստան հանդէպ նորա. եւ վկայեցին արքն ապստամբութեան զՆաբովթայ առաջի ամենայն ժողովրդեանն եւ ասեն, թէ՝ Օրհնեաց Նաբովթ զԱստուած եւ զարքայ. եւ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ քարկոծեցին զնա քարամբք, եւ մեռաւ։
Եւ եղեւ ի խօսելն նորա ասէ ցնա. Միթէ խորհրդակի՞ց թագաւորի ետուն զքեզ. զգոյշ լեր՝ գուցէ տանջեսցիս։ Եւ լռեաց մարգարէն, եւ ասէ. Գիտեմ զի խորհի Տէր ի վերայ քո եղծանել զքեզ. վասն զի արարեր զայդ, եւ ոչ անսացեր խրատուս իմում։
Եւ ի զուարթանալ սրտից նոցա, եւ ահա արք քաղաքին, արք՝ որդիք անօրինաց, պատեցին զտունն եւ բախեցին զդուրսն, եւ խօսեցան ընդ առնն ծերոյ ընդ տեառն տանն եւ ասեն. Հան զայրդ մտեալ ի տուն քո, զի գիտասցուք զդա։
Եւ աճապարեաց Աբիգեա, եւ ա՛ռ երկերիւր նկանակ եւ երկուս ամանս գինւոյ եւ հինգ ոչխար հասուցեալ եւ հինգ արդու փոխնդոյ եւ կայթ մի չամիչ՝՝, եւ պաղատիտս երկերիւր, եւ եդ ի վերայ իշոց։
Մի՛ դիցէ տէր իմ զսիրտ իւր ի վերայ առն ժանտի Նաբաղայ. զի ըստ անուան նորա եւ ինքն է. Նաբաղ անուն նորա, եւ անզգամութիւն ընդ նմա. եւ ես աղախին քո ոչ տեսի զմանկունս քո զոր առաքեցեր։