14 Եւ Աբիգեայ կնոջ Նաբաղու պատմեաց մի ոմն ի մանկտւոյ անտի եւ ասէ. Ահա առաքեաց Դաւիթ հրեշտակս յանապատէն օրհնել զտէր մեր, եւ նա խուսեաց ի նոցանէն՝՝։
Եւ որք անցանէինն՝ հայհոյէին զնա շարժեալ զգլուխս իւրեանց եւ ասէին. Վա՜հ, որ քակէիր զտաճարն եւ զերիս աւուրս շինէին.
Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց մատուցանել զողջակէզսն, եկն Սամուէլ. եւ ել Սաւուղ ընդ առաջ նորա օրհնել զնա։
Եւ եկն Սամուէլ առ Սաւուղ. եւ ահա նա մատուցանէր ողջակէզս Տեառն զառաջինս աւարոյն զոր ած յԱմաղեկայ։ Եւ եկն Սամուէլ առ Սաւուղ,՝՝ եւ ասէ ցնա Սաւուղ. Օրհնեալ դու ի Տեառնէ. կացուցի զոր ինչ խօսեցաւ Տէր։
Եւ անուն նորա Նաբաղ, եւ անուն կնոջ նորա Աբիգեա. եւ կին նորա առատ իմաստութեամբ եւ գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ. եւ այրն խիստ եւ չար խորհրդովք եւ այր շնաբարոյ։