Եւ եմուտ Գադ առ Դաւիթ, եւ պատմեաց նմա եւ ասէ ցնա. Ընտրեա քեզ լինել, եթէ եկեսցէ սով զերիս ամս յերկիր քո, կամ զերիս ամիսս փախչել յերեսաց թշնամեաց քոց եւ լինիցին հալածել զքեզ, կամ լինել զերիս աւուրս մահ յերկրի քում. եւ արդ ծանիր եւ տես զի՛նչ պատասխանի տաց առաքչին իմոյ։
Ունկնդիր լերուք առաջնորդաց ձերոց, եւ հպատակ կացէք նոցա, զի նոքա տքնին վասն ոգւոց ձերոց, որպէս թէ համարս տալոց իցեն ընդ ձեր՝՝. զի խնդութեամբ արասցեն զայն եւ մի՛ յոգւոց հանելով, զի այն ոչ յօգուտ ձեր է։
Եւ ասէ Դաւիթ ցարսն իւր. Ածէք ընդ մէջ իւրաքանչիւր զսուր իւր։ Եւ ածին ընդ մէջ այր իւրաքանչիւր զսուսեր իւր. ած ընդ մէջ եւ Դաւիթ զսուր իւր. եւ ելին զհետ Դաւթի իբրեւ արք չորեքհարեւր, եւ երկերիւրն եւս անդէն նստան առ կարասին։