Եւ եղեւ ի ժամանակին յայնմիկ խօսեցաւ Աբիմելէք եւ Ոքոզաթ տաճարապետ նորա եւ՝՝ Փիքող սպարապետ զօրաց նորա, եւ ասեն ցԱբրահամ. Աստուած ընդ քեզ է յամենայնի զինչ եւ գործես։
Արդ երդուիր ինձ յԱստուած չմեղանչել ինձ, եւ մի՛ զաւակի իմում եւ անուան իմոյ. այլ ըստ արդարութեանն զոր արարի ընդ քեզ՝ արասցես ընդ իս, եւ երկրիս յորում բնակեալ ես ի սմա։
Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Օրհնեալ ես դու, որդեակ իմ Դաւիթ, եւ առնելով արասցես եւ զօրանալով զօրասցիս։ Եւ գնաց Դաւիթ զճանապարհ իւր, եւ Սաւուղ դարձաւ ի տեղի իւր։