Եւ բարկացաւ Աբեններ յոյժ վասն բանին Յեբուսթեայ, եւ ասէ ցնա Աբեններ. Միթէ շան գլո՞ւխ իցեմ ես, որ արարի ողորմութիւն այսօր ի վերայ տանն Սաւուղայ հօր քո, եւ ի վերայ եղբարց եւ ի վերայ բարեկամաց, եւ ոչ եղէ անձնատուր ի տունն՝՝ Դաւթի. եւ խնդրես յինէն այսօր վրէժ կնոջ միոյ։
Եւ դարձաւ Դաւիթ օրհնել զտուն իւր. եւ ել Մեղքող դուստր Սաւուղայ ընդ առաջ Դաւթի, եւ օրհնեաց զնա եւ՝՝ ասէ. Քանի՜ փառաւորեալ էր այսօր արքայ Իսրայելի, որ հոլանեցաւ այսօր առաջի աղախնանց եւ ծառայից իւրոց, զոր օրինակ հոլանիցի հոլանելով մի ոք ի կաքաւչաց։
Եւ ասէ ցնա Յեզաբէլ կին իւր. Արդ ա՞յդպէս առնիցես զթագաւորութիւնդ ի վերայ Իսրայելի. արի՝ կեր հաց եւ սթափեաց. եւ ես տաց քեզ զայգին Նաբովթայ Յեզրայելացւոյ։
Եւ ասէ այլազգին ցԴաւիթ. Զիա՞րդ. շո՞ւն եմ ես զի ցպով եւ քարամբք գաս ի վերայ իմ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Նա եւ վատթար եւս ես քան զշուն՝՝։ Եւ նզովեաց այլազգին զԴաւիթ դիօքն իւրովք։