ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 22:14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
14 Պատասխանի ետ Աքիմելէք արքայի եւ ասէ. Եւ ո՞վ է յամենայն ծառայս քո հաւատարիմ իբրեւ զԴաւիթ, եւ փեսայ արքայի, եւ իշխան ամենայն հրամանի քո, եւ փառաւոր ի տան քում։
Եւ ասէ այր Իսրայելի, եթէ՝ Տեսանէ՞ք զայրն զայն որ ելանէ, զի նախատել ելանէ զԻսրայէլ. եւ եղիցի այր որ սպանանիցէ զնա, մեծացուսցէ զնա արքայ յոյժ մեծութեամբ, եւ զդուստր իւր տացէ նմա կնութեան, եւ զտուն հօր նորա արասցէ ազատ ի մէջ Իսրայելի։
եւ յարեաւ Դաւիթ եւ գնաց ինքն եւ արք իւր, եւ եհար յայլազգեացն արս հարեւր, եւ եբեր զանթլփատութիւնս նոցա եւ ելից զնոսա առաջի արքայի, եւ փեսայացաւ՝՝ արքայի. եւ ետ Սաւուղ զՄեղքող դուստր իւր նմա կնութեան։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱքիմելէք քահանայ. Բան ինչ հրամայեալ է ինձ արքայի այսօր, եւ ասէ ցիս՝ Մի՛ ոք գիտասցէ զբանն վասն որոյ առաքեցի զքեզ, եւ վասն որոյ պատուիրեցի քեզ. եւ հրաման ետու մանկտւոյն ի տեղւոջն որ կոչի Աստուծոյ հաւատարմութիւն, փելմոնի ելմոնի՝՝։
Եւ ասէ ցնա Սաւուղ. Զի՞ է զի միաբանեցէք դու եւ որդին Յեսսեայ հակառակ ինձ, տալ նմա հաց եւ սուսեր, եւ հարցանել նմա յԱստուծոյ, դնել զնա ինձ թշնամի, որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։
Ահա յաւուր յայսմիկ տեսին աչք քո, ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ յայրի անդ, եւ ոչ կամեցայ սպանանել՝՝ զքեզ. եւ խնայեցի ի քեզ, եւ ասացի թէ՝ Ոչ ձգեցից զձեռն իմ ի տէր իմ. զի օծեալ Տեառն է նա։
Եւ բարձ զվնաս աղախնոյ քո. զի առնելով արասցէ Տէր տեառն իմում տուն հաւատարիմ. զի զպատերազմ տեառն իմոյ Տէր՝՝ պատերազմի, եւ չարութիւն մի՛ երբեք գտցի ի քեզ։
Եւ Տէր հատուսցէ իւրաքանչիւր ումեք ըստ արդարութեանց իւրոց եւ ըստ հաւատարմութեան. թէ ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ, եւ ոչ կամեցայ ձգել զձեռն իմ յօծեալ Տեառն։