Եւ եղեւ ի դառնալ տարւոյն ի նոյն ժամանակ ելից թագաւորացն, եւ առաքեաց Դաւիթ զՅովաբ եւ զծառայս իւր ընդ նմա եւ զամենայն Իսրայէլ, եւ սատակեցին զորդիսն Ամոնայ, եւ նստան զՌաբաթաւ. եւ Դաւիթ նստէր յԵրուսաղէմ։
Եւ յաւել եւս արքայ առաքել յիսնապետ երրորդ եւ զյիսունս նորա. եւ ել եկն առ նա յիսնապետն երրորդ, եւ անկաւ ի վերայ ծնգաց իւրոց առաջի Եղիայի եւ աղաչեաց զնա, եւ խօսեցաւ ընդ նմա եւ ասէ. Այրդ Աստուծոյ, պատուեսցի անձն իմ եւ անձինք ծառայից քոց այսոցիկ յիսնիցս առաջի աչաց քոց.
Եւ երթայր Դաւիթ ամենայն ուրեք ուր եւ առաքէր զնա Սաւուղ, եւ իմաստնանայր. եւ կացոյց զնա Սաւուղ ի վերայ արանց պատերազմի. եւ հաճոյ եղեւ առաջի աչաց ամենայն ժողովրդեանն, նա եւ առաջի աչաց ծառայիցն Սաւուղայ։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ասացի թէ տուն քո եւ տուն հօր քո շրջեսցին առաջի իմ մինչեւ ցյաւիտեան. եւ արդ ասէ Տէր. Քաւ լիցի ինձ. այլ զփառաւորիչս իմ փառաւորեցից, եւ որ արհամարհէն զիս՝ անարգեսցի։
Եւ ասէ Սաւուղ. Մեղայ, դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ, զի ոչ ինչ արարից քեզ չար, փոխանակ զի պատուական է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնդիր եւ յանցաւոր եմ յոյժ։