29 եւ յաւել եւս ակնածել ի Դաւթէ. եւ եղեւ Սաւուղ թշնամութեամբ ընդ Դաւթի զամենայն աւուրս։
Եւ տեսի ես զամենայն վաստակս եւ զամենայն արութիւն արարածոյն՝՝. զի նախանձ առն ի մերձաւորէ իւրմէ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Ապա յայնմ օրէ խորհուրդ արարին զի սպանցեն զնա։
Դու հաւատաս զի մի է Աստուած, բարւոք առնես. եւ դեւք հաւատան եւ սարսեն։
Եւ երկեաւ Սաւուղ յերեսաց Դաւթի, զի Տէր էր ընդ նմա, եւ ի Սաւուղայ վերացեալ էր։
Եւ ետես Սաւուղ թէ այնչափ իմաստուն է յոյժ, ակնածէր յերեսաց նորա։
Եւ ետես Սաւուղ եւ ծանեաւ եթէ Տէր է ընդ նմա, եւ ամենայն Իսրայէլ՝՝ սիրէր զնա,
Եւ ելին իշխանք այլազգեացն, եւ եղեն ի բազում ժամանակաց ելք՝՝ նոցա, խելամուտ էր Դաւիթ քան զամենայն ծառայսն Սաւուղայ, եւ պատուեցաւ անուն նորա յոյժ։