Ահաւասիկ ես տամ քեզ զժողովն Սատանայի, որք ասեն զինքեանս Հրեայս գոլ՝ եւ ոչ են, այլ ստեն. արարից զնոսա, զի եկեսցեն եւ երկիր պագցեն առաջի ոտից քոց, եւ ծանիցեն զի ես սիրեցի զքեզ։
եւ յարեաւ Դաւիթ եւ գնաց ինքն եւ արք իւր, եւ եհար յայլազգեացն արս հարեւր, եւ եբեր զանթլփատութիւնս նոցա եւ ելից զնոսա առաջի արքայի, եւ փեսայացաւ՝՝ արքայի. եւ ետ Սաւուղ զՄեղքող դուստր իւր նմա կնութեան։
Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Օրհնեալ ես դու, որդեակ իմ Դաւիթ, եւ առնելով արասցես եւ զօրանալով զօրասցիս։ Եւ գնաց Դաւիթ զճանապարհ իւր, եւ Սաւուղ դարձաւ ի տեղի իւր։