Եւ խօսեցան ծառայքն Սաւուղայ յականջս Դաւթի ըստ ամենայն բանիցս այսոցիկ. եւ ասէ Դաւիթ. Թեթե՞ւ իցէ յաչս ձեր փեսայանալ արքայի. եւ ես այր մի տառապեալ եմ, եւ ոչ փառաւոր։
Եւ ասէ Սաւուղ. Այսպէս ասասջիք ցԴաւիթ, եթէ՝ Ոչ կամի արքայ վարձանս, այլ հարեւր անթլփատութիւն այլազգեաց, առնուլ վրէժ ի թշնամեաց արքայի։ Եւ Սաւուղ խորհէր արկանել զնա ի ձեռս այլազգեացն։