15 Եւ ետես Սաւուղ թէ այնչափ իմաստուն է յոյժ, ակնածէր յերեսաց նորա։
Ո՞վ է որպէս Տէր Աստուած մեր, ի բարձունս բնակեալ,
Իմաստութեամբ գնասջիք առ արտաքինսն՝ գնոց առեալ զժամանակս։
Ապա թէ ոք ի ձէնջ իցէ նուազեալ յիմաստութենէ, խնդրեսցէ յԱստուծոյ որ տայն ամենայնի առատապէս եւ ոչ նախատէ, եւ տացի նմա։
Իսկ վերին իմաստութիւնն նախ զի սուրբ է, եւ ապա խաղաղարար, հեզ, դիւրահաւան, լի ողորմութեամբ եւ պտղովք բարեաց, անխիղճ, առանց կեղծաւորութեան։
Եւ երկեաւ Սաւուղ յերեսաց Դաւթի, զի Տէր էր ընդ նմա, եւ ի Սաւուղայ վերացեալ էր։
Եւ էր Դաւիթ խելամուտ յամենայն ճանապարհս իւր, եւ Տէր ընդ նմա։
Եւ ամենայն Իսրայէլ եւ Յուդայ սիրէր զԴաւիթ, զի նա ելանէր եւ մտանէր առաջի երեսաց ժողովրդեանն։