11 Եւ ասէ. Հարից կարեցից զԴաւիթ գեղարդեամբս ընդ որմն։ Եւ ձգեաց Սաւուղ՝՝, եւ խոյս ետ յերեսաց նորա Դաւիթ երկիցս։
Անողորմ է սրտմտութիւն, եւ սաստիկ է բարկութիւն, այլ նախանձ եւ ոչ իմիք ժուժկալէ՝՝։
Ամենայն անօթ վնասակար ի քեզ ոչ աջողեսցի. եւ զամենայն բարբառ որ յարիցէ ի վերայ քո ի դատաստան՝ պարտեսցես, եւ ամենայն դատախազք քո ի նմին. զի գոյ՝՝ ժառանգութիւն պաշտօնէից Տեառն. եւ դուք եղիցիք ինձ իրաւացիք՝՝ ասէ Տէր։
Եւ նա անցեալ ընդ մէջ նոցա՝ գնայր։
Դարձեալ խնդրէին զնա ունել, եւ ել ի ձեռաց նոցա։
Վէմս առին զի արկցեն ի վերայ նորա, եւ Յիսուս խոյս ետ եւ ել գնաց ի տաճարէ անտի։
շիջուցին զզօրութիւն հրոյ, ապրեցան ի բերանոյ սրոյ, զօրացան ի տկարութենէ, եղեն զօրաւորք ի պատերազմի, առին զբանակս օտարաց.
Եւ վերացոյց Սաւուղ զգեղարդն ի վերայ Յովնաթանու սպանանել զնա. եւ գիտաց Յովնաթան թէ վճարեալ է չարութիւն ի հօրէ նորա սպանանել զԴաւիթ։