Եւ իբրեւ ետես Սաւուղ զԴաւիթ ելեալ ընդդէմ այլազգւոյն, ասէ ցԱբեններ իշխան զօրուն. Ո՞յր որդի է պատանեակդ այդ, Աբեններ։ Եւ ասէ Աբեններ. Կենդանի է անձն քո, արքայ, թէ գիտիցեմ։
Եւ ասէ քահանայն. Ահա սուսերն Գողիադու այլազգւոյ Փղշտացւոյ զոր սպաներ ի հովիտսն Եղայ. եւ այն պատեալ կայ ձորձով յետոյ վակասին. եթէ զայն առնուս ընդ քեզ՝ ա՛ռ, զի ոչ գոյ աստ բաց յայնմանէ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Չիք իբրեւ զնա, տուր ցիս զայն։ Եւ ետ նմա զայն։