Եւ յետ նորա յարեաւ Սամեգար որդի Անաթայ, եւ եհար յայլազգեացն վեց հարեւր այր մաճով արօրոյ, եւ առ յաւարի արջառ եւ ոչխար բազում յոյժ, թող զորթս արջառոց՝՝. եւ փրկեաց նա զԻսրայէլ։
Եւ եղեւ յաւուրս պատերազմին որ ի Մաքմաս՝՝ եւ ոչ գտանէր սուսեր եւ գեղարդն ի ձեռին ամենայն ժողովրդեանն որ էին ընդ Սաւուղայ եւ ընդ Յովնաթանու որդւոյ նորա՝՝. եւ գտաւ Սաւուղայ եւ Յովնաթանու որդւոյ նորա։
Եւ ած Դաւիթ զսուսեր իւր ի վերայ վարապանակացն. եւ գթեաց ի գնալն մի անգամ եւ երկիցս՝՝, եւ ասէ Դաւիթ ցՍաւուղ. Ոչ կարեմ երթալ սոքօք, զի չեմ հմուտ։ Եւ հանին զայն ի նմանէ՝՝։
Եւ ձգեաց Դաւիթ զձեռն իւր ի մախաղն, եւ ա՛ռ անտի քար մի, եւ պարսաքարեաց եւ եհար զճակատ այլազգւոյն. եւ եմուտ քարն ընդ սաղաւարտն՝՝ ի ճակատն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր։
Եւ ընթացաւ Դաւիթ եւ հարաւ ի վերայ նորա, եւ ա՛ռ զնորին սուսեր, եւ մերկաց զնա ի պատենից իւրոց, եւ սպան զնա եւ եհատ զգլուխ նորա։ Իբրեւ տեսին այլազգիքն թէ մեռաւ զօրաւորն նոցա, փախեան։
Եւ եդ զանձն իւր ի ձեռին իւրում, եւ եհար զայլազգին. եւ արար Տէր փրկութիւն մեծ, եւ ամենայն Իսրայէլ տեսին եւ ուրախ եղեն՝՝. եւ ընդէ՞ր մեղանչիցես յարիւն արդար սպանանել զԴաւիթ տարապարտուց։
Եւ ասէ քահանայն. Ահա սուսերն Գողիադու այլազգւոյ Փղշտացւոյ զոր սպաներ ի հովիտսն Եղայ. եւ այն պատեալ կայ ձորձով յետոյ վակասին. եթէ զայն առնուս ընդ քեզ՝ ա՛ռ, զի ոչ գոյ աստ բաց յայնմանէ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Չիք իբրեւ զնա, տուր ցիս զայն։ Եւ ետ նմա զայն։