ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 17:43 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
43 Եւ ասէ այլազգին ցԴաւիթ. Զիա՞րդ. շո՞ւն եմ ես զի ցպով եւ քարամբք գաս ի վերայ իմ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Նա եւ վատթար եւս ես քան զշուն՝՝։ Եւ նզովեաց այլազգին զԴաւիթ դիօքն իւրովք։
Եւ ծառայեսցեն քեզ ազգք, եւ երկիր պագցեն քեզ իշխանք. եւ եղիցես տէր եղբօր քում, եւ երկիր պագցեն քեզ որդիք հօր քո. որ անիծանիցէ զքեզ՝ անիծեալ լիցի, եւ որ օրհնեսցէ զքեզ՝ օրհնեալ։
Եւ եկն արքայ Դաւիթ մինչեւ ցԲաւուրիմ, եւ ահա ելանէր անտի այր յազգականութենէ տանն Սաւուղայ, եւ անուն նորա Սեմէի որդի Գերեայ. ելանելով ելանէր եւ անիծանէր.
Եւ բարկացաւ Աբեններ յոյժ վասն բանին Յեբուսթեայ, եւ ասէ ցնա Աբեններ. Միթէ շան գլո՞ւխ իցեմ ես, որ արարի ողորմութիւն այսօր ի վերայ տանն Սաւուղայ հօր քո, եւ ի վերայ եղբարց եւ ի վերայ բարեկամաց, եւ ոչ եղէ անձնատուր ի տունն՝՝ Դաւթի. եւ խնդրես յինէն այսօր վրէժ կնոջ միոյ։
Եւ առաքեաց առ նա որդին Ադերայ՝՝ եւ ասէ. Օն եւ օն արասցեն ինձ դիքն եւ օն եւ օն յաւելցեն, եթէ բաւեսցէ հող Սամարեայ՝ աղիւսովք հանդերձ՝՝ ամենայն զօրականի հետեւակաց իմոց։
եւ արդ եկ անէծ դու ինձ զժողովուրդս զայս. զի զօրագոյն քան զիս է սա. թերեւս կարասցուք հարկանել ի սոցանէ, եւ հանից զսա յերկրէ իմմէ. քանզի գիտեմ թէ զոր օրհնես դու՝ օրհնեալ է, եւ զոր անիծանես՝ անիծեալ։
եւ ելին յանդաստանսն եւ կթեցին զայգիս իւրեանց, եւ հարին հնձանս, եւ արարին պարանցիկս, եւ մտին ի տուն աստուածոյն իւրեանց. եւ կերան եւ արբին եւ անիծին զԱբիմելէք։
Եւ պատասխանի ետուն արք կրճացն եւ ասեն ցՅովնաթան եւ ցկապարճակիրն. Ելէք առ մեզ եւ ծանուսցուք ձեզ բանս։ Եւ ասէ Յովնաթան ցկապարճակիրն իւր. Եկ զկնի իմ, զի մատնեաց զնոսա Տէր ի ձեռս Իսրայելի։