Եւ աղաղակեաց վաղվաղակի առ պատանեակն կապարճակիր իւր եւ ասէ ցնա. Մերկեա զսուր քո եւ սպան զիս. գուցէ ասիցեն թէ կին սպան զնա։ Եւ խոցեաց զնա պատանին իւր, եւ մեռաւ Աբիմելէք։
Եւ իբրեւ ետես Սաւուղ զԴաւիթ ելեալ ընդդէմ այլազգւոյն, ասէ ցԱբեններ իշխան զօրուն. Ո՞յր որդի է պատանեակդ այդ, Աբեններ։ Եւ ասէ Աբեններ. Կենդանի է անձն քո, արքայ, թէ գիտիցեմ։
Եւ կոչեաց Յովնաթան զԴաւիթ, եւ պատմեաց նմա Յովնաթան զամենայն բանս զայսոսիկ. եւ տարաւ Յովնաթան զԴաւիթ առ Սաւուղ, եւ էր առաջի նորա իբրեւ յերէկն եւ յեռանդ։