Եւ եկն Սամուէլ առ Սաւուղ. եւ ահա նա մատուցանէր ողջակէզս Տեառն զառաջինս աւարոյն զոր ած յԱմաղեկայ։ Եւ եկն Սամուէլ առ Սաւուղ,՝՝ եւ ասէ ցնա Սաւուղ. Օրհնեալ դու ի Տեառնէ. կացուցի զոր ինչ խօսեցաւ Տէր։
Փարիսեցին կայր մեկուսի եւ զայս առանձինն աղօթս մատուցանէր. Աստուած իմ, գոհանամ զքէն, զի ոչ եմ իբրեւ զայլս ի մարդկանէ, զյափշտակողս եւ զանիրաւս եւ զշունս կամ իբրեւ զայս մաքսաւոր։
Եւ արդ երթ եւ հարցես զԱմաղէկ եւ զՅարիմ եւ՝՝ զամենայն որ ինչ նորա իցէ. եւ մի՛ ապրեցուցանիցես ի նոցանէ, եւ սատակեսցես զնա եւ կորուսցես յառնէ մինչեւ ցկին եւ ի տղայոյ մինչեւ ցստնդիացն, եւ յարջառոյ մինչեւ ցոչխար եւ յուղտուէ մինչեւ ցէշ։