Եւ յարեաւ Դաւիթ գաղտ եւ եկն ի տեղին ուր նստէր Սաւուղ. եւ ետես Դաւիթ զտեղին ուր ննջեաց Սաւուղ, եւ անդ Աբեններ որդի Ներեայ զօրավար նորա. եւ Սաւուղ ննջէր ի պաղպաջունսն, եւ զօրն բանակեալ էր շուրջ զնովաւ։
Պատասխանի ետ Սաւուղ եւ ասէ. Ո՞չ ապաքէն առն միոյ Յեմինացւոյ եմ ես, փոքու գաւազանի ցեղին Իսրայելի, եւ կրտսերոյ ցեղի յամենայն իշխանութենէ Բենիամինի. եւ ընդէ՞ր խօսեցար ընդ իս ըստ բանիդ ըստ այդմիկ։