26 Եւ եմուտ զօրն ի մեղուանոցն, եւ անցանէին քրթմնջելով՝՝. եւ չէր ոք որ դարձուցանէր զձեռն իւր ի բերան իւր. քանզի երկեաւ ժողովուրդն յերդմանէն Տեառն։
Բերանոյ՝՝ թագաւորի զգոյշ լեր, եւ ի բան երդման Աստուծոյ։
Եւ ունայնութիւն է յամենայնի. պատահար է՝՝ յարդարն եւ յամպարիշտն, ի բարին եւ ի չարն, ի սրբումն եւ ի պղծում, որ մատուցանէ պատարագ՝ եւ որ ոչն մատուցանէ. որպէս որ բարին է՝ եւ որպէս որ մեղանչէն, որպէս որ երդնուն՝ եւ որպէս որ յերդմանէն երկուցեալ է։
Եւ ինքն Յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
եւ ամենայն երկիրն ճաշէր. եւ անդ էր անտառ մեղուաց հանդէպ անդին՝՝։