Եւ ասէ Ուրիա ցԴաւիթ. Տապանակն Աստուծոյ եւ Իսրայէլ եւ Յուդա բնակեալ են ի վրանս, եւ տէր իմ Յովաբ եւ ծառայք տեառն իմոյ բնակեալ են ի բացի, եւ ես մտանիցեմ ի տո՞ւն իմ ուտել եւ ըմպել եւ ննջել ընդ կնոջ իմում. եւ զիա՞րդ լինիցի այն.՝՝ կենդանի է անձն քո թէ արարից զբանդ զայդ։
Եւ կացցէ առաջի Եղիազարու քահանայի, եւ հարցցեն ի նմանէ զիրաւունս յայտնութեանց՝՝ առաջի Տեառն. ըստ բանի բերանոյ նորա ելանիցեն, եւ ըստ բանի բերանոյ նորա մտանիցեն, ինքն եւ որդիքն Իսրայելի միաբան եւ ամենայն ժողովուրդն։
Եւ յարեան ելին ի Բեթէլ, եւ հարցին զԱստուած եւ ասեն որդիքն Իսրայելի. Ո՞վ ելցէ մեզ առաջնորդ պատերազմել ընդ որդիսն Բենիամինի։ Եւ ասէ Տէր. Յուդա ելցէ առաջնորդ՝՝։
Եւ ելին որդիքն Իսրայելի եւ լացին առաջի Տեառն մինչեւ ցերեկոյ. եւ հարցին զՏէր եւ ասեն. Եթէ յաւելցո՞ւք մարտնչել ի պատերազմ ընդ Բենիամինի եղբօր մերում։ Եւ ասէ Տէր. Ելէք ի վերայ նոցա։
Եւ ասէ Սաւուղ. Իջցուք զհետ այլազգեացն զցայգս եւ յափշտակեսցուք ի նոցանէն մինչեւ լուսասցի օր, եւ մի՛ թողցուք ի նոցանէ այր։ Եւ ասեն ցնա. Զամենայն զոր ինչ հաճոյ թուի առաջի աչաց քոց՝ արա։ Ասէ քահանայն. Մատիցուք աստ առ Աստուած։
Եւ եկին արք Կարիաթարիմայ, եւ հանին անտի զտապանակ ուխտին Տեառն, եւ տարան զնա ի տուն Ամինադաբայ որ ի բլրին. եւ զԵղիազար զորդի նորա սրբեցին պահել զտապանակ ուխտին Տեառն։