9 Եւ յարեաւ Աննա յետ ուտելոյ նորա ի Սելով, եւ եկաց առաջի Տեառն.՝՝ եւ Հեղի քահանայ նստէր աթոռով առ սեամս տաճարին Տեառն։
եւ ասէ արքայ ցՆաթան մարգարէ. Ահաւասիկ ես բնակեալ եմ ի տան եղեւնափայտից, եւ տապանակն Աստուծոյ շրջիցի ի մէջ խորանի՝՝։
Տուր նոցա, Տէր, ըստ գործոց նոցա, ըստ անօրէնութեան գնացից նոցա հատո նոցա. ըստ գործոց ձեռաց նոցա հատո նոցա՝ զհատուցումն նոցա նոցին։
Առ քեզ, Տէր, կարդացի, եւ առ Աստուած իմ աղաղակեցի։
կորուսանես զամենեսեան ոյք խօսին սուտ, զայր արիւնահեղ եւ զնենգաւոր պիղծ առնես դու, Տէր։
տարցի զնա տէրն իւր յատեան Աստուծոյ, եւ ապա մատուսցէ զնա առ սեամս դրանն. եւ ծակեսցէ զունկն նորա հերեամբ, եւ ծառայեսցէ նմա յաւիտեան։
Եւ նա ցաւագին անձամբ եկաց յաղօթս առ Տէր, եւ ելաց լալով եւ ասէ.
Եւ ննջեաց Սամուէլ մինչեւ ցառաւօտն, եւ կանխեաց ընդ առաւօտն՝՝ եւ եբաց զդուրս տանն Տեառն. եւ Սամուէլ երկեաւ պատմել զտեսիլն Հեղեայ։
եւ ճրագն Աստուծոյ չեւ եւս էր անցեալ, եւ Սամուէլ ննջէր ի տաճարին Տեառն ուր էր տապանակն Աստուծոյ։
Եւ եկն, եւ ահա Հեղի նստէր աթոռով իւրով առ դրանն, եւ դիտէր զճանապարհն. զի էր սիրտ նորա տագնապեալ վասն տապանակին Աստուծոյ. եւ եմուտ այրն գոյժ արկանել ի քաղաքին, եւ աղաղակեաց քաղաքն։