12 Եւ եղեւ իբրեւ յաճախեաց կալ յաղօթս առաջի Տեառն, եւ Հեղի քահանայ միտ դնէր բերանոյ նորա։
Ասաց եւ առակ մի նոցա առ այն թէ պարտ է յամենայն ժամ կալ նոցա յաղօթս եւ մի՛ ձանձրանալ։
ամենայն աղօթիւք եւ խնդրուածովք աղօթս առնել յամենայն ժամանակի Հոգւով, եւ ի նոյն տքնեսջիք ամենայն ժուժկալութեամբ եւ խնդրուածովք վասն ամենայն սրբոց,
Աղօթից ստէպ կացէք, տքնել ի նմին գոհութեամբ։
Անդադար աղօթս արարէք։
Խոստովան եղերուք միմեանց զմեղս, եւ աղօթս արարէք ի վերայ միմեանց որպէս զի բժշկեսջիք. քանզի յոյժ զօրաւոր են աղօթք արդարոյ յօգնականութիւն։
Ադոնայ Տէր՝՝, Ելովէ Սաբաւովթ, եթէ հայելով հայեսցիս ի տառապանս աղախնոյ քո, եւ յիշեսցես զիս, եւ տացես աղախնոյ քում զաւակ առն, տաց զնա նուէր առաջի քո մինչեւ ցօր մահուան իւրոյ. եւ գինի եւ արբեցութիւն մի՛ արբցէ, եւ՝՝ երկաթ մի՛ ելցէ ի գլուխ նորա։
Եւ նա խօսէր ի սրտի իւրում, եւ շրթունք իւր շարժէին, եւ բարբառ իւր ոչ լինէր լսելի. եւ լուաւ նմա Տէր.՝՝ եւ համարեցաւ զնա Հեղի արբեալ.