Եւ ասէ Քուսի. Դու ինքնին գիտես զհայր քո եւ զարս նորա, զի կարի զօրաւորք են յոյժ, եւ դառնացեալք ոգւով իբրեւ զարջ մի որդեկոտոր ի վայրի եւ զայրացեալ ի դաշտի՝՝. եւ հայր քո այր պատերազմող, եւ ոչ տայ դուլ՝՝ զօրուն.
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։