փոխանակ զի թողին զիս, եւ արկանէին խունկս աստուածոց օտարաց, զի բարկացուսցեն զիս գործովք ձեռաց իւրեանց, եւ բորբոքեսցի սրտմտութիւն իմ ի տեղւոջդ յայդմիկ, եւ մի՛ շիջցի։
Եւ եղիցի յորժամ պատմեսցես ժողովրդեանն այնմիկ զամենայն պատգամսդ զայդոսիկ, եւ ասասցեն ցքեզ. Ընդէ՞ր խօսեցաւ Տէր ի վերայ մեր զայդ ամենայն չարիս մեծամեծս. զի՞նչ անիրաւութիւն է ի մեզ, կամ ո՞ր մեղք զոր մեղաք առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ.
ահաւասիկ ես առաքեմ, եւ առից զամենայն ազգս հիւսիսոյ, ասէ Տէր, եւ զՆաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց զծառայ իմ, եւ ածից զնոսա ի վերայ երկրիդ այդորիկ եւ ի վերայ բնակչաց դորա, եւ ի վերայ ամենայն ազգաց որ շուրջ զդովաւ. եւ աւերեցից զդոսա, եւ տաց զդոսա յապականութիւն եւ ի շչիւն եւ ի նախատինս՝՝ յաւիտենից։
Ի բարկութենէ Տեառն մի՛ բնակեսցի, այլ եղիցի յապականութիւն առ հասարակ. եւ ամենայն որ անցանիցէ ընդ Բաբելոն՝ տրտմեսցի, եւ շչեսցէ ի վերայ ամենայն հարուածոց նորա։
Ծափ զծափի հարին՝՝ ամենայն անցաւորք ճանապարհի. շչէին, շարժէին զգլուխս իւրեանց ի վերայ դստեր Սիոնի. Այս ա՞յն քաղաք է, ասէին, պսակ փառաց ուրախութեան ամենայն երկրի։
զծծումբն եւ զաղն այրեցեալ. յամենայն ի հող նորա մի՛ սերմանեսցի եւ մի՛ բուսցի, եւ մի՛ ելցէ ի վերայ նորա ամենայն դեղ դալար, որպէս կործանեցան Սոդոմ եւ Գոմոր, Ադամա եւ Սեբոյիմ, զորս կործանեաց Տէր սրտմտութեամբ եւ բարկութեամբ։