Եւ յարեաւ գնաց Դաւիթ եւ ամենայն ժողովուրդ նորա ընդ նմա յիշխանացն Յուդայ ի զառիվերն ընդ որ ել տապանակն՝՝ Աստուծոյ, յորոյ վերայ կոչեցաւ անուն Տեառն Աստուծոյ զօրութեանց, որ նստի ի քերովբէս ի վերայ նորա։
Եւ եդ զերկոսին քերովբէսն ի մէջ տանն ներքնոյ, եւ տարածեաց զթեւս նոցա. եւ հասանէր թեւ միոյն յորմն, եւ հասանէր թեւ քերովբէին երկրորդի՝ յորմն երկրորդ. եւ թեւք նոցա ի մէջ տանն հասանէին թեւէ ի թեւ.
Եւ էր քերոբէիցն տարածեալ զթեւս իւրեանց ի վերուստ, եւ հովանի ունէին թեւօք իւրեանց ի վերայ քաւութեանն. եւ երեսք քերոբէիցն հանդէպ միմեանց ի վերայ քաւութեանն։
Եւ առաքեաց ժողովուրդն ի Սելով, եւ առին անտի զտապանակ ուխտին Տեառն զօրութեանց՝ որ նստի ի քերովբէս. եւ երկոքեան որդիքն Հեղեայ ընդ տապանակի ուխտին Աստուծոյ՝ Ոփնի եւ Փենեէս գնացին։