Եւ պատմեցին Դաւթի եւ ասեն. Օրհնեաց Տէր զտունն Աբեդդարայ եւ զամենայն ինչ որ նորա վասն տապանակին Աստուծոյ։ Եւ չոգաւ Դաւիթ եւ եհան զտապանակն Տեառն ի տանէ Աբեդդարայ ի քաղաք Դաւթի ուրախութեամբ։
Յայնժամ ասաց Դաւիթ. Ոչ այլ ումեք է բառնալ զտապանակն Աստուծոյ, բայց միայն Ղեւտացւոցն. վասն զի զնոսա ընտրեաց Տէր բառնալ զտապանակն իւր, եւ պաշտել առաջի նորա մինչեւ յաւիտեանս։
Եւ կատարեսցեն Ահարոն եւ որդիք նորա ծածկել զսրբութիւնսն, եւ զամենայն կահ սրբութեանն ի չուել բանակին. եւ ապա մտցեն որդիքն Կահաթու բառնալ. եւ մի՛ մերձեսցին ի սրբութիւնսն՝ զի մի՛ մեռանիցին. զայն բառնայցեն որդիքն Կահաթու ի խորանէ անտի վկայութեան։
Եւ գրեաց Մովսէս զամենայն բանս օրինացս այսոցիկ ի մատենի՝՝, եւ ետ զայն ցքահանայսն, ցորդիսն Ղեւեայ, որ բառնային զտապանակ ուխտին Տեառն, եւ ցծերս որդւոցն՝՝ Իսրայելի,
եւ պատուիրեցին ժողովրդեանն եւ ասեն. Յորժամ տեսանիցէք զտապանակ ուխտին Տեառն Աստուծոյ ձերոյ, եւ զքահանայսն մեր եւ՝՝ զՂեւտացիսն որ բարձեալ ունիցին զնա, եւ դուք խաղասջիք ի տեղեաց ձերոց եւ գնասջիք զհետ նորա.
Եւ խօսեցաւ Յեսու ընդ քահանայսն եւ ասէ. Առէք զտապանակ ուխտին Տեառն, եւ գնացէք յառաջագոյն առաջի ժողովրդեանն. եւ բարձին քահանայքն զտապանակ ուխտին Տեառն եւ երթային առաջի ժողովրդեանն։
Եւ կանգնեաց Յեսու այլ եւս երկոտասան քարինս անդէն ի Յորդանան, ի տեղւոջ ուր կացին ոտք քահանայիցն որ կրէին զտապանակ ուխտին Տեառն. եւ են անդ մինչեւ ցայսօր ժամանակի։