եւ յարեաւ ի հասարակ գիշերի, եւ առ զմանուկն իմ ի գրկաց իմոց. եւ աղախին քո ի քուն էր. եւ ննջեցոյց զնա ի ծոց իւրում. եւ զորդին իւր զմեռեալն ննջեցոյց ի ծոց իմում։
Եւ ասէ մեւս կինն. Ոչ, այլ որդի քո է մեռեալն, եւ որդի իմ կենդանին։ Եւ մեւսն եւս ասէր. Այլ որդի իմ կենդանին, եւ որդի քո մեռեալն. եւ խօսեցան առաջի արքայի։
Եւ ասէ ցնա Եղկանա այր իւր. Արա որ ինչ բարի թուի առաջի աչաց քոց. նիստ աստէն մինչեւ հատուսցես զդա ի ստենէ. եւ Տէր հաստատեսցէ որ ինչ ել ի բերանոյ քումմէ՝՝։ Եւ նստաւ կինն եւ սնոյց զորդին իւր՝ մինչեւ հատոյց զնա ի ստենէ։