ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐՐՈՐԴ 22:34 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
34 Եւ ձգեաց մի ոմն կորովութեամբ զաղեղն իւր, եւ եհար զարքայն Իսրայելի ընդ զրահսն եւ ընդ թոքառաջսն. եւ ասէ ցկառապետն իւր. Դարձո զձեռն քո եւ հան զիս ի պատերազմէս զի խոցեալ եմ։
Եւ ասէ. Ոչ այդպէս է.՝՝ Տեսի զամենայն Իսրայէլ ցրուեալ ընդ լերինս իբրեւ զհօտ որոյ ոչ գուցէ հովիւ. եւ ասէ Տէր. Ոչ գոն դոցա տեարք, դարձցին իւրաքանչիւր ոք ի տուն իւր խաղաղութեամբ։
Եւ սաստկացաւ պատերազմն յաւուր յայնմիկ. եւ արքայ կայր ի վերայ կառացն ընդդէմ Ասորւոցն յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ՝՝. եւ հոսէր արիւնն ի վիրէ անտի եւ լնոյր զծոց կառացն. եւ իբրեւ ընդ երեկս եղեւ, ել ոգին՝՝։
Եւ ձգեաց Դաւիթ զձեռն իւր ի մախաղն, եւ ա՛ռ անտի քար մի, եւ պարսաքարեաց եւ եհար զճակատ այլազգւոյն. եւ եմուտ քարն ընդ սաղաւարտն՝՝ ի ճակատն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր։