Եւ եղեւ ի մէջօրէին եւ այպանեաց զնոսա Եղիա Թեզբացի եւ ասէ. Մեծաձայն կարդացէք, զի աստուած է, թերեւս զբօսանք ինչ իցեն նմա, եւ միանգամայն թերեւս առնիցէ հրաման՝՝, կամ թէ ի քուն իցէ եւ յառնիցէ։
Եւ ասէ Եղիսէ ցարքայն Իսրայելի. Զի՞ կայ իմ եւ քո. երթ առ մարգարէս հօր քո եւ առ մարգարէս մօր քո։ Եւ ասէ ցնա արքայն Իսրայելի. Միթէ արդեւք կոչեա՞ց՝՝ Տէր զերիս թագաւորսս եկեալս՝ տալ զսոսա ի ձեռս Մովաբու։
Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։