ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐՐՈՐԴ 21:13 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)13 Եւ եկին երկու արք՝ որդիք անօրինաց, եւ նստան հանդէպ նորա. եւ վկայեցին արքն ապստամբութեան զՆաբովթայ առաջի ամենայն ժողովրդեանն եւ ասեն, թէ՝ Օրհնեաց Նաբովթ զԱստուած եւ զարքայ. եւ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ քարկոծեցին զնա քարամբք, եւ մեռաւ։ အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
Եւ իբրեւ բազում ժամանակ անցանէր ի վերայ, ասէ ցնա կինն իւր. Մինչեւ յե՞րբ ժուժկալեալ ասիցես, թէ՝ Ահա համբերից տակաւին սակաւ ինչ ժամանակ՝ ակն կալեալ յուսոյ փրկութեան իմոյ։ Ահաւադիկ ապականեալ է յիշատակ քո ի վերայ երկրի, ուստերք քո եւ դստերք՝ իմոյ որովայնի երկք եւ երկունք, յորս տարապարտուց վաստակեցի տառապանօք։ Դու ինքն ի զազրութիւն որդանց նստիս օթագացեալ բացական, եւ ես՝ մոլորեալ եւ հարկահար տուն ի տանէ եւ տեղի ի տեղւոջէ, սպասեմ թէ երբ մտանիցէ արեգակն՝ զի հանգեայց ի տառապանաց իմոց եւ ի ցաւոց իմոց որ այժմ պատեալ են զինեւ։ Աղէ ասա բան ինչ ի Տէր, եւ վախճանեաց։
Եւ հասից ի վերայ ձեր դատաստանաւ. եւ եղէց վկայ արագ ի վերայ կախարդաց եւ կանանց շնացելոց, եւ ի վերայ այնոցիկ ոյք երդնուցուն յանուն իմ՝՝ ստութեամբ, եւ որ հատանիցեն զվարձս վարձկանի, եւ որ յաղթահարիցեն զայրիս եւ կռփիցեն զորբս, եւ որ խոտորիցեն զիրաւունս պանդխտին, եւ որ ոչ երկնչիցին յինէն, ասէ Տէր ամենակալ։