Եւ առաքեցին ի տանէն եւ ի քաղաքէն՝՝ եւ ծերքն եւ դայեակք առ Յէու եւ ասեն. Ծառայք քո եմք մեք, եւ զոր ինչ ասասցես մեզ՝ արասցուք. եւ ոչ թագաւորեցուսցուք զոք, այլ որ ինչ բարին է առաջի քո՝ արասցուք։
Եւ ի վերայ մնացելոցն ի ձէնջ ածից դողումն ի սիրտս նոցա յերկրի թշնամեացն իւրեանց. եւ հալածեսցէ զնոսա ձայն տերեւոյ խարխափելոյ, եւ փախիցեն որպէս որ փախչիցին ի պատերազմէ, եւ անկանիցին առանց ուրուք հալածելոյ։
պաշտեսցես զթշնամիս քո զորս առաքեսցէ ի վերայ քո Տէր, ի սով եւ ի ծարաւ եւ ի մերկութիւն եւ ի նուազութեան ամենայնի. եւ դիցէ անուր երկաթի ի պարանոցի քում մինչեւ սատակեսցէ զքեզ։