Յարեաւ Աբրահամ ընդ առաւօտն, եւ առ հաց եւ տիկ ջրոյ եւ ետ ցԱգար, եւ եդ յուս նորա զմանուկն՝՝, եւ արձակեաց զնա. եւ երթեալ մոլորեալ շրջէր յանապատի անդ առ Ջրհորովն երդման։
Եւ բնակեալ էր Յուդա եւ Իսրայէլ վստահութեամբ, իւրաքանչիւր ոք ընդ որթով իւրով եւ ընդ թզենեաւ իւրով ուտէին եւ ըմպէին՝՝ ի Դանայ մինչեւ ցԲերսաբէէ զամենայն աւուրս Սողոմոնի։
Եւ լուաւ փարաւոն զբանն, եւ խնդրէր սպանանել զՄովսէս։ Եւ փախեաւ Մովսէս յերեսաց փարաւոնի, եւ բնակեաց յերկրին Մադիամու. եւ եկեալ յերկրին Մադիամու՝՝ նստաւ առ ջրհորի միում։
Եւ ասացի. Ոչ անուանեցից զանուն Տեառն՝՝, եւ ոչ եւս խօսեցայց յանուն նորա։ Եւ եղեւ ի սրտի իմում իբրեւ զհուր վառեալ, բորբոքեալ ընդ ոսկերս իմ. եւ լքայ յամենայն կողմանց,՝՝ եւ ոչ կարեմ հանդարտել։
Եւ խօսեցաւ Դաւիթ ի սրտի իւրում եւ ասէ. Արդ անկանիցիմ յաւուր միում ի ձեռս Սաւուղայ. եւ չէ ինձ բարի, եթէ ոչ դարձայց յերկիրն Փղշտացւոց. եւ եթէ իցէ՝ խնդրեսցէ զիս Սաւուղ՝՝ յամենայն սահմանս Իսրայելի, ապրեցայց ի ձեռաց նորա։