Մի՛ երկիր պագանիցես նոցա, եւ մի՛ պաշտեսցես զնոսա. զի ես եմ Տէր Աստուած քո, Աստուած նախանձոտ, որ հատուցանեմ զմեղս հարանց որդւոց, յերիս եւ ի չորս ազգս ատելեաց իմոց։
Եւ եղիցին թագաւորք դայեակք քո, եւ կանայք նոցա մանկակալք քո. ի վերայ երեսաց երկրի երկիր պագանիցեն քեզ, եւ զհող ոտից քոց լիզեսցեն. եւ ծանիցես թէ ես եմ Տէր. եւ ոչ ամաչեսցեն ոյք սպասեն ինձ։
Եւ արդ դարձեալ յաւելին ի մեղանչել, եւ արարին իւրեանց ձուլածոյս յարծաթոյ իւրեանց, ի նմանութիւն պատկերի կռոց, գործ ճարտարաց՝ նուիրել նոցա. եւ նոքա ասեն. Զոհեցէք մարդիկ, զի պակասեցին որթք՝՝։