Եւ մերձեցոյց Եղիա զամենայն՝՝ ժողովուրդն, եւ ասէ ցնոսա Եղիա. Մինչեւ ցե՞րբ կաղայք յերկուս հետս. եթէ Տէր է Աստուած, երթայք զհետ նորա, եւ եթէ Բահաղն իցէ, երթայք զհետ նորա։ Եւ ոչ ետ ժողովուրդն նմա պատասխանի։
Եւ կարդասջիք զանուն աստուածոցն ձերոց, եւ ես կոչեցից զանուն Տեառն Աստուծոյ իմոյ՝՝. եւ եղիցի աստուած որ լուիցէ հրով՝ նա է Աստուած։ Պատասխանի ետուն ամենայն ժողովուրդն եւ ասեն. Բարի է բանդ զոր խօսեցար՝՝։
Եւ ահա մարգարէ ոմն մատեաւ առ Աքաաբ արքայ Իսրայելի եւ ասէ. Այսպէս ասէ Տէր. Եթէ տեսանիցե՞ս զայն ամբոխ մեծ. ահա ես մատնեցից զնոսա այսօր ի ձեռս քո, եւ գիտասցես թէ ես եմ Տէր։
Ամբարձ Դաւիթ զաչս իւր եւ ետես զհրեշտակն Տեառն, զի կայր ի մէջ երկնի եւ երկրի, եւ սուրն իւր ձգեալ ի ձեռին իւրում, եւ կարկառեալ ի վերայ Երուսաղեմի. եւ անկան Դաւիթ եւ ծերքն զգեցեալ քուրձս ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի տեսանէին զիջանել հրոյն եւ զփառսն Տեառն ի վերայ տանն. եւ անկան ի վերայ երեսաց յերկիր ի քարայատակ տեղւոջն, եւ երկիր պագին եւ օրհնեցին զՏէր, զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա։
Ո ոք եւ իցէ ի ձեզ յամենայն ժողովրդեան Տեառն, ընդ որում է Աստուած նորա ընդ նմա, ելցէ յԵրուսաղէմ Հրէաստանի եւ շինեսցէ զտուն Տեառն Աստուծոյ Իսրայելի. եւ ինքն Աստուած որ բնակեալ է յԵրուսաղէմ՝ եղիցի ընդ նմա։
եւ ասասցես ցդոսա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած. Յօրէ յորմէհետէ ցանկացայ ես տանդ Իսրայելի, եւ ծանուցայ՝՝ զաւակի տանդ Յակոբու, եւ ծանուցայ նոցա յերկրին Եգիպտացւոց, ձեռն ետու՝՝ նոցա եւ ասեմ. Ես եմ Տէր Աստուած ձեր.
Եւ ել հուր ի Տեառնէ, եւ եկեր որ ինչ կայր ի վերայ սեղանոյն, զողջակէզն եւ զճարպն. եւ ետես ամենայն ժողովուրդն եւ զարհուրեցաւ, եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Եւ եղեւ ընդ ամբառնալ բոցոյն ի վերուստ ի սեղանոյն յերկինս՝ ամբարձաւ հրեշտակն Տեառն բոցով սեղանոյն, եւ Մանովէ եւ կին նորա հայէին. եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց յերկիր։