Եւ կարդասջիք զանուն աստուածոցն ձերոց, եւ ես կոչեցից զանուն Տեառն Աստուծոյ իմոյ՝՝. եւ եղիցի աստուած որ լուիցէ հրով՝ նա է Աստուած։ Պատասխանի ետուն ամենայն ժողովուրդն եւ ասեն. Բարի է բանդ զոր խօսեցար՝՝։
Պատասխանի ետ Եղիա եւ ասէ ցնա. Եթէ այր Աստուծոյ իցեմ, իջցէ հուր յերկնից եւ կերիցէ զքեզ եւ զյիսունս քո։ Եւ էջ հուր Աստուծոյ յերկնից եւ եկեր զնա եւ զյիսունս նորա։
Եւ շինեաց Դաւիթ անդ սեղան Տեառն, եւ եհան ողջակէզս եւ վասն փրկութեան՝՝. եւ գոչեաց առ Տէր, եւ լուաւ նմա հրով յերկնից ի վերայ սեղանոյ ողջակիզին, եւ ծախեաց զողջակէզսն։՝՝
Եւ մինչդեռ նա խօսէր, այլ հրեշտակ եկն առ Յոբ՝ եւ ասէ ցՅոբ. Հուր անկաւ յերկնից եւ այրեաց զհօտսն, եւ զհովիւսն ըստ նմին օրինակի եկեր. ես միայն մնացեալ՝ եկի պատմել քեզ։
Եւ եղիցին վիմարգելք իբրեւ զորմարգելս. եւ ի պարտութիւն մատնեսցին, եւ որ փախիցէն՝ ըմբռնեսցի։ Այսպէս ասէ Տէր. Երանի որ ունիցի զաւակ ի Սիոն, եւ ընտանեակք իցեն նորա յԵրուսաղէմ։՝՝
Եւ առեալ երկուց որդւոցն Ահարոնի, Նաբադայ եւ Աբիուդայ, զիւրաքանչիւր բուրուառ՝ եդին ի նոսա հուր, եւ արկին խունկս եւ մատուցին առաջի Տեառն հուր օտար, զոր ոչ հրամայեաց նոցա Տէր։
Եւ ել հուր ի Տեառնէ, եւ եկեր որ ինչ կայր ի վերայ սեղանոյն, զողջակէզն եւ զճարպն. եւ ետես ամենայն ժողովուրդն եւ զարհուրեցաւ, եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Եւ ձգեաց հրեշտակն Տեառն զծայր գաւազանին որ ի ձեռին իւրում, եւ հասոյց ի միսն եւ ի բաղարջսն. եւ բորբոքեցաւ հուր ի վիմէ անտի, եւ եկեր զմիսն եւ զբաղարջսն. եւ հրեշտակն Տեառն գնաց յաչաց նորա։