3 Գնա աստի ընդ արեւելս եւ թաքիցես ի հեղեղատին Քոռաթու, որ է յանդիման Յորդանանու.
Եւ եղեւ բան Տեառն առ Եղիա եւ ասէ.
եւ եղիցի ըմպել քեզ ջուր ի հեղեղատէն, եւ հրաման տաց ագռաւուց կերակրել զքեզ անդ։
Եւ ասէ Միքիա. Ահա դու իսկ տեսցես յաւուր յայնմիկ յորում մտանիցես սենեակ ի սենեկէ թաքչել։
Ցանկայ եւ փափագէ անձն իմ ի գաւիթս քո. սիրտ իմ եւ մարմին իմ ցնծասցեն առ Աստուած կենդանի։
Եւ ասեն իշխանքն ցԲարուք. Երթ թաքիր դու եւ Երեմիա, եւ մի՛ ոք գիտասցէ թէ ուր իցէք։
Եւ հրաման ետ արքայ Յերեմիելի որդւոյ արքայի, եւ Սարեայ որդւոյ Եսրիելի, եւ Սեղեմեայ որդւոյ Աբդիելի, ունել զԲարուք դպրապետ եւ զԵրեմիա մարգարէ. եւ նոքա չոգան թաքեան՝՝։
Վէմս առին զի արկցեն ի վերայ նորա, եւ Յիսուս խոյս ետ եւ ել գնաց ի տաճարէ անտի։
Յայնժամ զՊաւղոս վաղվաղակի առաքեցին եղբարք գնալ մինչեւ ի ծովեզր. եւ մնացին Շիղա եւ Տիմոթէոս անդէն։
(զորս ոչ արժէ աշխարհս.) յանապատի մոլորեալք եւ ի լերինս եւ յայրս եւ ի փապարս երկրի։
Եւ տուան կնոջն երկու թեւք արծուոյ մեծի զի թռիցէ յանապատ ի տեղի իւր. ուր կերակրէր անդ ժամանակ եւ ժամանակս եւ կէս ժամանակի յերեսաց օձին։
Եւ կինն փախեաւ յանապատ ուր էր տեղի նմա պատրաստեալ յԱստուծոյ, զի կերակրեսցի անդ աւուրս հազար երկերիւր եւ վաթսուն։