Իբրեւ տեսին եղբարքն Յովսեփայ եթէ մեռաւ հայրն նոցա, ասեն. Գուցէ ոխս ունիցի ընդ մեզ Յովսէփ, եւ հատուցանիցէ մեզ հատուցումն զամենայն չարեացն զոր անցուցաք ընդ նա։
Եւ ասէ Դաւիթ. Զի՞ կայ իմ եւ ձեր, որդիք Շարուհեայ, զի լինիք դուք ինձ այսօր ի դաւաճանութիւն. մի՛ ոք մեռցի՝՝ այսօր այր յԻսրայելէ. միթէ ո՞չ գիտիցեմ ես, զի այսօր թագաւորեմ ես ի վերայ Իսրայելի։
Եւ մատեաւ այրն Աստուծոյ եւ ասէ ցարքայն Իսրայելի. Այսպէս ասէ Տէր. Փոխանակ զի ասացին Ասորիքն թէ Աստուած լերանց է Տէր Աստուած Իսրայելի՝՝ եւ ոչ Աստուած դաշտաց, նա տացէ զզօրն՝՝ զայն զմեծ ի ձեռս քո, եւ գիտասցես թէ ես եմ Տէր։
Եւ առաքեաց առ նա իշխան յիսնապետ եւ զյիսունս նորա, եւ ել եւ եկն առ նա. եւ Եղիա նստէր ի վերայ գլխոյ լերինն. եւ խօսեցաւ յիսնապետն եւ ասէ ցնա. Այրդ Աստուծոյ, արքայ կոչեաց զքեզ, էջ այտի։
Եւ ասէ Եղիսէ ցարքայն Իսրայելի. Զի՞ կայ իմ եւ քո. երթ առ մարգարէս հօր քո եւ առ մարգարէս մօր քո։ Եւ ասէ ցնա արքայն Իսրայելի. Միթէ արդեւք կոչեա՞ց՝՝ Տէր զերիս թագաւորսս եկեալս՝ տալ զսոսա ի ձեռս Մովաբու։
Եւ առաքեաց առ նա հրեշտակս, եւ ասէ. Զի՞նչ կայ իմ եւ քո, արքայ Յուդայ. ոչ եմ եկեալ ի վերայ քո այսօր պատերազմ առնել՝՝. եւ Աստուած ասաց փութալ ինձ. զգոյշ լեր յԱստուծոյ որ է ընդ իս, մի՛ գուցէ ապականիցէ զքեզ։
Եւ արար Սամուէլ զամենայն զոր խօսեցաւ ընդ նմա Տէր, եւ եկն ի Բեթղեհեմ։ Եւ զարհուրեցան ծերք քաղաքին ի պատահել նմա, եւ ասեն. Խաղաղութի՞ւն իցէ մուտդ քո, տեսանօղդ։