ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐՐՈՐԴ 16:26 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
26 եւ գնաց զամենայն ճանապարհս Յերոբովամայ որդւոյ Նաբատայ, եւ ի մեղս նորա որովք յանցոյց զԻսրայէլ՝ ի բարկացուցանել զՏէր Աստուած Իսրայելի սնոտւովք իւրեանց։
Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝,
Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
Եւ ի ձեռն Յէուայ որդւոյ Անանիայ մարգարէի խօսեցաւ Տէր ի վերայ Բաասայ եւ ի վերայ տան նորա զամենայն չարիսն զոր արար առաջի Տեառն ի բարկացուցանել զնա գործովք ձեռաց իւրոց. առ ի լինելոյ իբրեւ զտունն Յերոբովամայ, եւ վասն հարկանելոյ զնա։
Եւ ապականեսցին անօրէնք ժողովրդեան իմոյ՝՝, եւ ամենայն գործք տանն Աքաաբու. եւ գնացէք ըստ խորհրդոց նոցա. զի մատնեցից զձեզ յապականութիւն, եւ զբնակիչս քո ի շչիւն, եւ զնախատինս ժողովրդոց ընկալջիք։