Եւ ասէ Տէր ցԱքիա. Ահա կինն Յերոբովամայ գայ հարցանել բան ի քէն վասն որդւոյ իւրոյ, զի հիւանդ է. զայս ինչ եւ զայս ասասցես նմա. եւ եղեւ ի մտանելն նորա, եւ ինքն յանծանօթս լինէր։
Եւ առ զհարիւրապետսն եւ զքոռին եւ զռասիմ՝՝ եւ զամենայն ժողովուրդ երկրին, եւ իջուցին զարքայ ի տանէ Տեառն. եւ եմուտ ընդ ճանապարհն սուրհանդակաց դրան տանն արքունի, եւ նստոյց զնա՝՝ յաթոռ թագաւորացն։
Եւ յամին եւթներորդի առաքեաց Յովիդայէ եւ առ զհարիւրապետսն եւ զքոռին եւ զռասիմ՝՝, եւ ած զնոսա ի տուն Տեառն, եւ ուխտեաց նոցա զուխտ Տեառն. եւ եցոյց նոցա Յովիդայէ զորդին արքայի։
Եւ ասէ արքայ ցսուրհանդակսն որ կային շուրջ զնովաւ. Մատիք եւ սպանէք զքահանայսն Տեառն, զի ձեռն նոցա ընդ Դաւթի է. զի գիտացին եթէ փախչի նա, եւ ոչ յայտնեցին յունկն իմ։ Եւ ոչ կամեցան ծառայքն արքայի արկանել զձեռս իւրեանց, եւ մեղանչել ի քահանայսն Տեառն։