29 Եւ ա՛ռ մարգարէն զմարմին առնն Աստուծոյ, եւ եդ զնա ի վերայ իշոյն, եւ դարձոյց զնա եւ եկն ի քաղաք մարգարէին ծերոյ՝՝ կոծել եւ թաղել զնա.
Եւ գնաց եւ եգիտ զմարմին նորա ընկեցեալ ի ճանապարհին. եւ էշն եւ առեւծն կային առ մարմնին. եւ ոչ եկեր առեւծն զմարմին առնն Աստուծոյ, եւ ոչ եբեկ զէշն։
եւ ցածոյց զդին նորա մարգարէն ի թաղել զնա՝՝ ի գերեզմանի իւրում. եւ կոծեցան զնա եւ ասեն. Վա՜յ եղբայր։
Եւ ասէ. Թոյլ տուք զայն, մի՛ ոք շարժեսցէ զոսկերս նորա։ Եւ գտան ոսկերք՝՝ նորա ընդ ոսկերս մարգարէին եկելոյ ի Սամարիայ։
Իբրեւ լուան աշակերտքն նորա, եկին, բարձին զմարմին նորա եւ եդին ի գերեզմանի։