14 եւ գնաց զհետ առնն Աստուծոյ, եւ եգիտ զնա նստեալ ընդ կաղնւովն, եւ ասէ ցնա. Եթէ դո՞ւ իցես այրն Աստուծոյ եկեալ ի Յուդայ։ Եւ ասէ. Ես եմ։
Եւ շրջեցաւ Աբրամ յերկրին՝ ընդ երկայնութիւն նորա մինչեւ ի տեղին ի Սիւքեմ, ի կաղնին բարձր. բայց Քանանացիք բնակեալ էին յայնժամ յերկրին։
Եւ ասէ ցորդիս իւր. Կազմեցէք զէշն։ Եւ կազմեցին նմա էշ, եւ ել ի նա.
Եւ ասէ ցնա. Եկ ընդ իս ի տուն, եւ կեր հաց։
Եւ ինքն գնաց յանապատ աւուր միոյ ճանապարհ, եւ չոգաւ եւ նստաւ ընդ բեւեկնեաւ. եւ խնդրեաց մահ անձին իւրոյ, եւ ասէ. Շատ է արդ, Տէր, ա՛ռ զոգի իմ յինէն, Տէր՝՝. զի ոչ եմ ես լաւ քան զհարս իմ։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Իմ կերակուր այն է՝ զի արարից զկամս այնորիկ որ առաքեացն զիս, եւ կատարեցից զգործն նորա։
Եւ անդ էր աղբեւր մի Յակովբայ. եւ Յիսուս վաստակեալ ի ճանապարհէն՝ նստէր ի վերայ աղբերն, եւ էր ժամ իբրեւ վեցերորդ։
ի ջանս եւ ի վաստակս, ի տքնութիւնս՝ բազում անգամ, ի քաղց եւ ի ծարաւ, ի պահս՝ բազում անգամ, ի ցուրտ եւ ի մերկութեան։