Իբրեւ լուաւ որ դարձոյցն զնա ի ճանապարհէն, ասէ. Այն այրն Աստուծոյ է որ դառնացոյց զբանն Տեառն. եւ ետ զնա Տէր առիւծու եւ եբեկ զնա, եւ սպան զնա ըստ բանին Տեառն զոր խօսեցաւ ընդ նմա։
Եւ զսեղանն որ ի Բեթէլ զբարձր՝՝, զոր արար Յերոբովամ որդի Նաբատայ որ մեղոյցն զԻսրայէլ, եւ զայն եւս սեղան զբարձր կործանեաց եւ խորտակեաց զքարինս նորա՝՝, եւ մանրեաց իբրեւ զփոշի, եւ այրեաց զանտառն։
եւ ասէ. Զի՞նչ է կոթողն այն զոր ես տեսանեմ։ Եւ ասեն ցնա արք քաղաքին. Այրն Աստուծոյ է՝՝ որ եկն ի Յուդայ, եւ բարբառեցաւ զբանս զայսոսիկ ի վերայ սեղանոյն Բեթելայ։
կացին ի վերայ Ոզիայ արքայի եւ ասեն ցնա. Ոչ է քո, Ոզիաս, ծխել խունկս Տեառն, այլ քահանայից որդւոց Ահարոնի սրբեցելոցդ է ծխել զայդ. ել արտաքս ի սրբութեանց, վասն զի ապստամբեցեր դու ի Տեառնէ, եւ ոչ եւս լիցի քեզ այդ ի փառս ի Տեառնէ Աստուծոյ։
Եւ մնացորդք բանիցն Սողոմոնի առաջինք եւ վերջինք ահա գրեալ են ի բանս Նաթանայ մարգարէի, եւ ի բանս Աքիայ Սիլովնացւոյ, եւ ի տեսիլն Յովելայ տեսանողի վասն Յերոբովամայ որդւոյ Նաբատայ։
Եւ գնասցեն քաղաքք Յուդայ եւ բնակիչք Երուսաղեմի, եւ աղաղակեսցեն առ դիսն իւրեանց որոց արկանէին խունկս, եւ փրկելով ոչ փրկեսցեն զնոսա ի ժամանակի չարեաց իւրեանց։
Յերեքտասաներորդէ ամէ Յովսեայ որդւոյ Ամովնայ արքայի Յուդայ մինչեւ ցայսօր՝ այս քսան եւ երեք ամք, զի եղեւ բան Տեառն առ իս, եւ խօսեցայ ընդ ձեզ կանխեալ ընդ առաւօտս եւ ասէի, եւ ոչ լուարուք։
Եւ եկեսցեն Քաղդէացիքն պատերազմել ընդ քաղաքիդ, եւ այրեսցեն զդա հրով. եւ հրձիգ արասցեն զտունս յորս արկանէին խունկս ի վերայ տանեաց նոցա Բահաղու, եւ զոհէին զոհս աստուածոց օտարաց վասն զիս դառնացուցանելոյ.
Զի յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու փառաւորեալ է անուն իմ ի մէջ ազգաց, եւ յամենայն տեղիս մատչին խունկք անուան իմոյ եւ պատարագ սուրբ. զի մեծ է անուն իմ ի հեթանոսս, ասէ Տէր ամենակալ։
Եւ այլ հրեշտակ եկն եւ եկաց առ սեղանն, եւ ունէր խնկանոց ոսկի, եւ տուաւ նմա խունկ բազում, զի մատուսցէ զաղօթս ամենայն սրբոց ի վերայ ոսկեղէն սեղանոյ առաջի աթոռոյն։
Եւ եկն հրեշտակ Աստուծոյ առ Հեղի եւ ասէ. Այսպէս ասէ Տէր. Յայտնելով յայտնեցայ ամենայն տան հօր քո մինչդեռ էին նոքա յերկրին Եգիպտացւոց ծառայք տան փարաւոնի.
Եւ ասէ ցնա պատանին. Ահա այր Աստուծոյ է ի քաղաքիս յայսմիկ, այր փառաւոր, եւ զամենայն զոր ինչ խօսիցի՝ լինելով լինի. եւ արդ երթիցուք անդր, զի պատմեսցէ մեզ զճանապարհս մեր, եւ գնասցուք։