Եւ իբրեւ ետես Յովսէփ զեղբարսն իւր, ծանեաւ. եւ օտարանայր ի նոցանէ, եւ խօսեցաւ ընդ նոսա խստագոյնս, եւ ասէ. Ուստի՞ գայք։ Եւ նոքա ասեն. Յերկրէն Քանանացւոց՝ գնել կերակուրս։
Պատասխանի ետ այր Իսրայելացի առն Յուդայ եւ ասէ. Տասն ձեռք իմ են յարքայի, եւ անդրանիկ ես եմ քան զքեզ.՝՝ նա եւ ի Դաւթի՝ ես ի վեր եմ քան զքեզ. եւ ընդէ՞ր այդպէս թշնամանեցեր զիս, եւ ոչ եղեւ ի համարի բան իմ, նախ ինձ դարձուցանել զարքայ առ իս։ Եւ խստացաւ բան առն Յուդայ քան զբան առն Իսրայելի։
եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդեան մանկտւոյն եւ ասէ. Հայր իմ ծանրացոյց զանուր ձեր, եւ ես յաւելից յանուր ձեր. հայր իմ խրատէր զձեզ գանիւք, եւ ես խրատեցից զձեզ քըքովք։
Եւ ո՞վ գիտէ իմաստուն լինիցի թէ անմիտ, եւ կամ իշխելո՞ց իցէ ամենայն վաստակոցն իմոց զոր եսն վաստակեցի, եւ յորս իմաստնացայ ընդ արեգակամբ. սակայն եւ այս ունայնութիւն է։