Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սննդակիցք իւր որ կային առաջի նորա եւ ասեն. Այսպէս խօսեսցիս յականջս ժողովրդեանն որ խօսեցան ընդ քեզ եւ ասեն. Հայր քո ծանրացոյց զանուր մեր, եւ դու թեթեւացո ի մէնջ. այսպէս խօսեսցիս ընդ նոսա. Ծկոյթ իմ ստուար է քան զմէջ հօր իմոյ.
եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդեան մանկտւոյն եւ ասէ. Հայր իմ ծանրացոյց զանուր ձեր, եւ ես յաւելից յանուր ձեր. հայր իմ խրատէր զձեզ գանիւք, եւ ես խրատեցից զձեզ քըքովք։
Եւ ազգ որ մուծանիցէ զպարանոց իւր ընդ լծով արքային Բաբելացւոց, եւ կայցէ նմա ի հարկի՝ թողից զնա յերկրի իւրում, ասէ Տէր, եւ գործեսցէ զնա եւ բնակեսցէ ի նմա։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մի՛ երկնչիցիս ի նոցանէ, եւ մի՛ զանգիտիցես յերեսաց նոցա. զի զայրանալով զայրասցին եւ յարիցեն ի վերայ քո, զի՝՝ ի մէջ կարճաց բնակեալ ես դու. մի՛ երկնչիցիս ի բանից նոցա եւ յերեսաց նոցա մի՛ զանգիտիցես, զի տուն դառնացողաց են։