Եւ բարկացաւ Տէր սրտմտութեամբ ի վերայ Մովսիսի եւ ասէ. Ո՞չ աւանիկ կայ Ահարոն եղբայր քո Ղեւտացի. գիտեմ զի խօսելով խօսեսցի նա ընդ քեզ՝՝. եւ ահա նա ելցէ ընդ առաջ քո, եւ ի տեսանելն զքեզ բերկրեսցի ի միտս իւր։
Զղջացեալ եմ զի թագաւորեցուցի զՍաւուղ ի թագաւոր. զի դարձաւ յինէն յետս, եւ զբանս իմ ոչ պահեաց։ Եւ տրտմեցաւ Սամուէլ, եւ գոչեաց Սամուէլ առ Տէր զգիշերն ամենայն։