Եւ Դաւիթ ելանէր ընդ զառ ի վերն Ձիթենեաց, ելանէր եւ լայր, եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բոկ. եւ ամենայն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով, այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։
Եւ ոչ ածին զմտաւ զի ոչ ծանեան խորհրդովք՝ թէ զկէս փայտին այրեցին ի հուր, եւ ի վերայ կայծականց նորա հաց արարին, եւ միս խորովեցին եւ կերան, եւ զկէսն ի նմանէ արարին պատկեր եւ երկիր պագանեն նմա։
Եւ առ պղծութեան իւրեանց՝՝ շինեցին բագինս Բահաղու ի ձոր որդւոցն Ենովմայ, մատուցանել զուստերս եւ զդստերս իւրեանց Մողոքայ, զոր ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ անկաւ ի սիրտ իմ առնել նոցա զպղծութիւնն զայն առ ի յանցուցանելոյ զՅուդա։
Վասն ամպարշտութեանցն Յակոբու է այն ամենայն, եւ վասն մեղաց տանն Իսրայելի. իսկ արդ ո՞վ է ամպարշտութիւնն Յակոբայ, թէ ոչ Շամրին. եւ ո՞վ է մեղք տանն՝՝ Յուդայ, եթէ ոչ Երուսաղէմ։
եւ կացցեն ոտք նորա յաւուր յայնմիկ ի վերայ լերինն Ձիթենեաց՝ հանդէպ Երուսաղեմի յարեւելից. եւ պատառեսցի լեառնն Ձիթենեաց՝ կէսն նորա յարեւելս եւ կէսն նորա ի ծով, վիհ մեծ յոյժ. եւ խոնարհեսցի կէս լերինն առ հիւսիսի, եւ կէս նորա առ հարաւ։
եւ կորուսջիք զամենայն բնակիչս երկրին յերեսաց ձերոց, եւ կործանեսջիք զդիտանոցս երկրի՝՝ նոցա, եւ զամենայն կուռս ձուլածոյս նոցա կորուսջիք, եւ զամենայն զարձանս նոցա բառնայցէք ի միջոյ։
անիծեալ լիցի մարդն որ արասցէ դրօշեալ եւ ձուլածոյ, զի պիղծ է Տեառն ձեռագործ ճարտարի, եւ դնիցէ զնա ի թաքստեան. եւ պատասխանի տուեալ ժողովրդեանն՝ ասասցեն. Եղիցի։