Եւ կոչեաց Աբիմելէք զԱբրահամ, եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գործեցեր դու զայդ ընդ մեզ. միթէ մեղա՞ք ինչ քեզ, զի ածեր ի վերայ իմ եւ ի վերայ թագաւորութեան իմոյ մեղս մեծամեծս. գործ զոր ոչ ոք գործէ՝ գործեցեր ընդ իս։
Եւ ասէ Մովսէս. Ի տալ ձեզ Տեառն ընդ երեկոյս միս ուտելոյ, եւ ընդ առաւօտս հաց յագ, վասն լսելոյ Տեառն զտրտունջ ձեր զոր դուք տրտնջեցէք զմէնջ. քանզի մեք ո՞վ եմք. զի ոչ զմէնջ է տրտունջդ ձեր, այլ զԱստուծոյ։
Եւ եթէ գայթակղեցուսցէ զքեզ ձեռն քո, հատ ընկեա ի քէն. զի լաւ իցէ քեզ խեղ մտանել ի կեանսն յաւիտենից, քան երկուս ձեռս ունել եւ երթալ ի գեհեն ի հուրն անշէջ։
Ահա յաւուր յայսմիկ տեսին աչք քո, ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ յայրի անդ, եւ ոչ կամեցայ սպանանել՝՝ զքեզ. եւ խնայեցի ի քեզ, եւ ասացի թէ՝ Ոչ ձգեցից զձեռն իմ ի տէր իմ. զի օծեալ Տեառն է նա։